NEFS-İ LEVVÂME-2

NEFS-İ LEVVÂME-2

RABBÜ'l-ÂLEMİN'in nefislere:

"Size zâtîyet (nefs, kişilik, şahsiyet, benlik) , vücûd (bir şey olarak ortaya çıkabilme imkanı), kâinât (her türlü olanaklarla birlikte mekân) , zaman, akıl, can (dirilik) versem;

Ayrıca, Kitab ve Resûl göndersem,

Ayrıca; ibret ve hikmet sahneleri içinde doğum ve ölüm gibi nice olayları yaşatsam...

Sizler bana verdiğiniz emâneti "bilakis, RABB'ımızsın, biz buna şâhidiz!..." (A'râf 7/172 bkz.) .

Sözünüzü unutmaz ve isbat edersiniz değil mi?

O hâlde sistem sahnesine buyurun...

Görelim hanginiz ahsen amel işleyecek? (Mülk 67/2 bkz.) " buyurduğu şeklinde anlıyoruz biz, ilk ve son şahadeti...

İyice düşünürsen her şey ni'mettir...

Nefs ise, var olabilmenin ilk ve olmazsa olmaz şartıdır.

En büyük ni'met nefstir.

Kalb, ruh akıl, can ve beyin, göz kulak v.s. ile dışardaki sonsuz ni'metler, nefsin bu imtihanında yardımcı ya da âlet edevâttır.

İşte böylesine çok (ve mutlaka) önemli olan nefse zulmü, müşrik ve kâfirlere bırakırsak; bizim için, nefsi isrâf söz konusu olmaktadır.

Nefs her türlü imkana rağmen hakkı ve hayrı tercih edip, yakalayıp, yaşayamazsa ve bâtıl ve şerre saplanıp kurtulamazsa işte en büyük isrâf ve hüsran budur.

Onun için Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): "Men arefe nefse hu, fekad arefe Rabbehu" buyurmuştur. (Aclunî,Keşfü'l-Hâfâ II-343 (2532)

Kişinin (nefsin) kendini (nefsini) iyice tanımasının sonucu RABB'ısını lâyıkı vechiyle tanıyabilir...

Kişinin kendine söylediği yalanı kimse söyleyemez, verdiği zararı kimse veremez.

Elbette kişinin öz dürüstlüğü ve kendine faydası, emredilen ve murad edilendir...

Şimdi biz nefsin isrâfı ve isrâf üzerinde biraz dahaKur'ân-ı Kerîm'i dinleyeceğiz ve düşüneceğiz:

Kulluk imtihanının başrol oyuncusu olan nefsin isrâfı; kârı bırakınız ana'nın (sermâyenin) kaybına sebeb olup, bu hâle düşen her müslümanı iflas ettirip, hüsrana (toptan iflas, zarar, ziyân) düşürür.

ALLAH (celle celâluhu) korusun!...

Bu; en büyük Nimetullah olan nefs, akıl v.s. gibi tüm mükemmel âletlere rağmen, nefsin ve ALLAH TEALÂ'nın düşmanı şeytâna peşkeş çekmektir.

İsrâf (sereften): gereksiz yere ve şerde harcamadır, haddi aşmaktır. Sonucu zulme varır...

وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ كُلُوا مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلاَ تُسْرِفُوا إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ

"... Fakat, isrâf etmeyin; Çünkü Allah isrâf edenleri sevmez..." (En'âm 6/141)

يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلاَ تُسْرِفُوا إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ

"Ey Âdemoğulları! Her secde edişinizde güzel elbiselerinizi giyin; yeyin, için fakat isrâf etmeyin. Çünkü Allah isrâf edenleri sevmez" (A'râf 7/31)

لَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا

"(O kullar) , harcadıkları zaman isrâf etmezler ve pintilik de yapmazlar, ikisi arasında dengeli giderler..." (Furkân 25/67)

وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلاَ تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا

إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا

"Bir de akrabaya, yoksula, yolcuya hakkını ver. Gereksiz yere de saçıp savurma. Zirâ böylesine saçıp savuranlar şeytânların kardeşleridirler. Şeytân ise RABB'ine karşı çok nankördür." (İsrâ 17/26-27)

Şeytânın başına gelenler ise nefsini son sözün sahibi sanması ve nimeti isrâfıdır. İyi, güzel de bunlar malda mülkde harcama ve isrâf dememen için:

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

"De ki: Ey kendi nefsleri aleyhine haddi aşan (isrâf eden) kullarım! ALLAH'ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü ALLAH bütün günâhları bağışlar. Şüphesiz ki O çok bağışlayan ve esirgeyendir." (Zümer 39/53)

Bu âyet-i celile: "Kul yâ ibadiyellezine esrafu alâ enfüsihim..." burada açıkça insanın nefs ni'metini kendi aleyhine haddi aşarak isrâfı bildirmiş ve yasaklanmıştır.

Bütün buna rağmenKur'ân-ı Kerîm'deki en büyük bağışlama ve esirgeme âyetidir.

RABB'imizin kullarına muhabbet ve merahemeti tek kelime ile mübârek ve mûhteşem...

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): "Bu âyet bana, dünya ve içindeki her şeyle birlikte benim olmasından çok sevimlidir." buyurmuştur.

Konuları didik didik etmemizi bağışlayınız.

Çünkü nefs öylesine akışkan ki hava gibi en küçük delikten dahi çıkıp kaçabilir.

Onun için nefsimizi, kendimiz; hakka ve hayra çekmeye elbirliğiyle, canla başla,hep birlikte ve kardeşçe Muhammedîler olarak çalışıyoruz İnşâallah!...

HAKK (celle celâluhu)'ya giden yolun bineği nefstir.

Onun da hakları vardır.

Salıverip azdırma ve de canından bezdirme..

ZEVK - 2046

Cümle Cihânı cem'etmiş, CAN'lar cenginde İSTANBUL
Âliminde zâliminde, "PARA" renginde İSTANBUL
Kıyıda köşede kalmış, HAK ÂŞIKLAR vardır elbet
Kaderini seyretmeye, âşk âhenginde İSTANBUL...

NEFS-İ LEVVÂMEYE devâm edelim:

Levvam-Levvâme: çok levm edici, çekiştirici, başa kalkıcı, paylayıcı.
Le'me, Levmen: kınamak ve azarlamak.
Melâmetiyye: Melâmî tarikati olup gerçek Melâmîler tüm hayr ve hasenât işlerini ve hâllerini halktan mutlaka gizleyen, tüm şer ve seyyiâtlarını (kötülük) halktan asla gizlemeyen sûfîlerdir. İnanmadığını işlemez ve işlediğini bazara ve piyasaya sürmez. Kötü huy ve işlerini ise asla gizlemez...

Dünya zevki, nefsî istek, hırs, tamah v.s. gibi hususlarda doygun dingin ve durgundurlar.

Aslında her tarikatın tekemmülü sonunda, melâmî neş'esi yaşanır bence!...

Sanki her ağacın en uçta yeni çıkan yaprakları gibi hârika bir neş'edir. Anadolu'da Somuncu Baba, Hacı Bayram Velî ve halifelerinden Bıçakcı Ömer Dede (Ömer Sikkîn) Aksaray'da medfûn Pîr Alî Baba, geçen yüzyılda son ve değerli Pîr Muhammed Nûru'l-Arabî Hazretleri bu neş'e üzeredirler.

Ne acıdır ki bu yolda da yıpranma, yaşlanma ve sapıklıklar bile olmaktadır.

"Biz hakikat insanıyız" deyip kitabı, sünneti, yolu, yordamı bir tarafa itenler mâalesef olmuştur ve mevcûddur...

Ne diyelim...

Şimdi biz; kendini çokca kınayan nefsle (Nefs-i Levvâme) ilgili âyet-i celilelere bakalım ve pek çok âyet-i celileden bir kısmını fikredip anlamaya azmedelim İnşâallah.

Nefs-i Emmârede detaylı bir şekilde anlatılmaya çabalanıldığı gibi; bilerek, bilmeyerek, isteyerek, istemeyerek, elinde olarak ya da olmayarak, bâtıl ve şerde dolu dizgin giden Nefs-i Emâreye;

ALLAHÜ ZÜLCELÂL'in hidâyeti,

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'in şifâsı,

Hakk dostlarının himmet ve hizmeti denkleşince,

Kendisi de gayrete gelip azmedince bir uyanıklık hasıl olur.

Uykudaki uyanır ve sarhoş ayıkır...

"Biz neler yaptık ne sonuçlar aldık ve daha da alacağız!..." diye acı acı iniler...

Nefs-i Emmâre, dünyaya dönük yönünü, derûn'a öze, kalbe ve kısacası ilâhî kıbleye çevirdi...

Nefs-i Levvâme çağına girdi...

ALLAHÜ ZÜLCELÂL te'kidli yeminle:

لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ

أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ

"Yoo! Yemin ederim o kalkım gününe (kıyâmet gününe) yine yoo !. Kendini kınayan (kusurlarında pişmanlık duyan) nefse yemin ederim...İnsan kendisinin kemiklerini bir araya toplayamayacağımızı mı sanır?" (Kıyâmet 75/1-3)

وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الأَمْرُ إِنَّ اللّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلاَّ أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلاَ تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنفُسَكُم مَّا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

"(Hesablar görülüp) iş bitirilince, şeytân diyecek ki: "Şüphesiz ALLAH size hakkı (gerçeği) va'detti. Ben de size va'd ettim ama size yalancı çıktım. Zâten benim size karşı bir gücüm yoktu. Ben sadece sizi, (inkâra) çağırdım; siz de benim dâvetime hemen koştunuz. O hâlde beni yermeyin (levm etmeyin) nefsinizi levmedin (yerin, kınayın) . Ne ben sizi kurtarabilirim ne de siz beni kurtarabilirsiniz. Kuşkusuz daha önce ben, beni (ALLAH'a) ortak koşmanızı reddedmiştim. Şüphesiz zâlimler için elem verici bir azab vardır." (İbrâhim 14/22)

Nefs-i Emmâre, kendisinin akıl hocası ve şer rehberi şeytânın bu sözlerini Kur'ân-ı Kerîm'de okuyunca elbette bir "Eyvah!" çekecektir ve çeker!...

İnsanın Nefs-i Emmâresinin yine kendi ile fitne içine düşmesi korkunç bir fitnedir...

Fitne ise adam öldürmekten daha kötüdür:

وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلاَ تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ فَإِن قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذَلِكَ جَزَاء الْكَافِرِينَ

"...El fitnetü eşeddü minel katl..." (Bakara 2/191)

Hâlbuki insanoğlu; insanlık şerefi, haysiyeti, onuru, erdemi ve keremi ile halk edilmiş halifetullah ilân edilmiş muhteşem ve mübârek bir varlıktır:

وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلاً

"Andolsun ki biz Âdemoğullarını üstün bir şerefe mazhar (mükerrem) kıldık; karada ve denizde binitlere yükledik ve güzel güzel rızıklarla (nimetlerle) besledik; yarattıklarımızın çoğundan cidden üstün kıldık." (İsrâ 17/70)

Kerem: asalet-asillik, şeref, saygı,hürmet
Mükerrem: muhterem, hürmet, saygıdeğer olan, azîz, sayın, sayılan ve ululandırılan hürmet ve tazime erişmiş.
Mekke-i mükerreme: Azîz Mekke şehri gibi...

İnsanoğlu genellikle rızk için gaflete, hırsa ve tamaha düşer ve saldırır ömür boyu…

.

Oysa:

وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ

"Yeryüzünde rızkı Allah'a ait olmayan hiçbir debelenen (canlı) yoktur. O, onların duracakları yeri de, emânet edildikleri yeri de bilir. Onların hepsi açık bir kitabda (levh-i mahfuzda) dır. (Hûd 11/6)

Kendisinden istenen ise çok kolay ve rahat bir husustur:

بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَكُن مِّنْ الشَّاكِرِينَ

"Hayır! Yalnız Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol!..." (Zümer 39/66)

بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ

.

"Doğrusu insan (kendine) nefsine karşı bir basîrettir (gözcüdür) ; kendisinin ne yaptığını gâyet iyi bilir." (Kıyâmet 75/14)

وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِينَ

"Andolsun Biz, sizin üstünüzde yedi yol yarattık. Biz yaratmaktan habersiz değiliz." (Mü'minun 23/17)

Biz âcizâne, insanın üstünde (mânevî hayatında: semâsında) 7 yolu, 7 nefs mertebesi olarak anlıyoruz.

Tekemmül ve terakki merhalelerini bağlayan ulaşım yolları.

لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ

"Sizler binip binip tabakadan tabakaya (hâlden hâle) geçeceksiniz." (İnşikak 84/19)

Tabaka: birbirine uyan, mutabık olan katman, derece, merhale, mertebelerdir. Nefsin tekemmül tabakaları açıkça buyuruluyor...

وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ

.

"Herkesin yaptıkları işlere (amellere) göre dereceleri vardır. RABB'in, yaptıklarından habersiz değildir." (En'âm 6/132)

مَّا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّهِ وَمَا أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِكَ وَأَرْسَلْنَاكَ لِلنَّاسِ رَسُولاً وَكَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا

"Sana gelen (isabet eden, ulaşan) iyillik (hasenât) ALLAH'tandır. Başına gelen (isabet eden) kötülük (seyyiât) ise nefsindendir..." (Nisâ 4/79)

ALLAHÜ ZÜLCELÂL 'in bâtıla ve şerre rızası asla yoktur:

ALLAHÜ ZÜLCELÂL 'in bâtıla ve şerre rızası asla yoktur:

وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ

"Başınıza gelen, herhangi bir müsibet, kendi ellerinizle işledikleriniz yüzündendir. (Bununla beraber) ALLAH çoğunu affeder." (Şurâ 42/30)

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاء فَعَلَيْهَا وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ

"Kim iyi bir iş yaparsa,bu kendi lehinedir. Kim de kötülük yaparsa aleyhinedir. RABB'in kullarına zulmedici değildir." (Fussilet 41/46)

ِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا

"Eğer iyilik ederseniz nefsiniz için (kendinize) etmiş, kötülük ederseniz yine kendinize etmiş olursunuz..." (İsrâ 17/7)

مَّنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدي لِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً

"Kim hidâyet yolunu seçerse bunu ancak kendi (nefsinin) iyiliği için seçmiş olur; kim de doğruluktan saparsa kendi aleyhine (zararına) sapmış olur. Hiçbir günâhkar, başkasının günâh yükünü yüklenemez. (üstlenemez) . Biz, bir peygamber göndermedikçe (kimseye) azab da etmeyiz." (İsrâ 17/15)

قُلْ أَغَيْرَ اللّهِ أَبْغِي رَبًّا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ وَلاَ تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَيْهَا وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ

"De ki: ALLAH her şeyin RABB'i iken ben ondan başka RABB mı arayacağım, herkesin (her nefsin) kazandığı ancak kendi boynuna geçer (sorumluluğunu gerektirir) hiçbir günâhkâr başkasının günâhını taşımaz, sonra dönüp RABB'inize varacaksınız. O vakit O, size ayrılığa düştüğünüz gerçeği haber verecektir. (En'âm 6 /164)

وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

"... Her kim nefsinin hırsından (cimriliğinden) korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerdir." (Haşr 59/9)
Şuhh: hırsla yapılan (ısrarlı) cimrilik. İçteki cimriliğe sebeb olan öz hastalığı.
Felâh: dünya ve âhiret mutluluğudur.

تَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِيعُوا وَأَنفِقُوا خَيْرًا لِّأَنفُسِكُمْ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ/font>

"O hâlde gücünüz yettiğinizce ALLAH'tan korkun (isyân etmeyin) , dinleyin, itâat edin ve infâk edin (harcayın), (kendiniz) nefsiniz için hayr yapın. Her kimde nefsinin hırsından (şuhha) korunursa işte onlar iflâh olurlar." (Tegâbûn 64/16)

وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُوْلَئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا

وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا

"İçimizde (ALLAH'a) teslimiyet gösterenler de var, hak yolundan sapanlar da var. teslimiyet gösteren kimseler, doğru yolu (rüşd yolu) arayanlardır. Hak yoldan sapanlara gelince, onlar cehenneme odun olmuşlardır." (Cin 72/14-15)
Kâsıt: sapıtan, sapan, zâlim, haktan ayrılan.

Bunlar ve daha nicelerine sadece bir göz atsa bile insaf sahibi bir nefs oturur düşünür.

Düşünür de hakkı seçer, hayrın peşine düşer...

Düşünmek, deyip geçme sakın!...

Biliyorsundur ki Musa (aleyhi's-selâm) ile cedelleşen sihirbazlar mû'cize (insanı âciz bırakan şey, olay) yi görünce oturup bir saat düşündüler ve "Biz de Musa (aleyhi's-selâm)'nın ve Harun (aleyhi's-selâm)'ın RABBine imân ettik!" dediler...

Dediler de, ellerini ve ayaklarını hadım etti Firavun!...

Ne mi oldu sonuç: gün doğarken Firavun'un Firavun'luk âletleri olan müşrik sihirbazlar, gün batarken RABB'ımızın şâhidleri ve şehîdleri oldular...

Abdullah İbn. Abbas (ra)'dan Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): "Günün başında sihirbaz idiler , sonunda şehîd oldular." buyurmuştur. (İmâm Suyutî Ed-Dürrü'l-Mensur III/515)

Onun içindir ki:
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): "Ârifin bir saat uykusu câhilin altmış yıllık nâfile ibâdetinden üstündür." buyurmuştur.

Bütün bunlara rağmen yerli yerine oturmamış Nefs-i Levvâme, genellikle dünyevî, nefsî, şeytânî tiryakiliği ve kötü arkadaş yüzünden Nefs-i Emmâre elbisesini sık sık giyer-çıkarır... Alışkanlıklar zor bırakılır!.

Azîz kardeşim,

Günâh işleyivermekle iş bitmiyor ki:

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): "Kul günâh işlediği zaman kalbinde siyah bir nokta (leke) belirir (oluşur) ki tevbe ederse silinir. Tekrar yaparsa kalbindeki o siyah nokta kalbinde kocaman oluncaya kadar büyür." buyurmuştur.

(Ebu Hureyre (radiyallahu anhu)'dan; Tirmizî, İbni Mâce, Nesâi, Hâkim)

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'in buyurduğu pas Kur'ân-ı Kerîm'de haber verilmiştir:

كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ

"Hayır! Bilâkis onların işlemekte oldukları (kötülük kalblerini kirletmiştir) kalbleri üzerine pas bağlanmıştır." buyurmuştur. (Mütaffıfin 83/14)
Reyn: parlak şeyin üzerindeki pastır.

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): "Demirin pas tutması gibi kalblerde pas tutar. Onları Kur'ân okumak ve ALLAH'ı zikretmek parlatır." buyurmuştur. (İbn Adiyy)

"Enes (radiyallahu anhu): "Size göre (sanki) kıldan daha hafif sayılan işleri (günâhları) işliyorsunuz. Biz, onları Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'in zamanında insanı felakete götüren günâhlardan sayardık." demiştir. (Buhârî, İmâm-ı Ahmed)

Nefs-i Emmârenin ve Nefs-i Levvâmenin yola getirilmesi zor iştir:

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): "Asıl güreşçi (güçlü kimse) rakibini, eri (yiğidi) yenen değil, kızgınlık anında nefsini yenendir." buyurmuştur. (Abdullah İbni Ömer (radiyallahu anhu)' dan;Buhârî ; Müslim; Askalânî)

Düşe kalka giden Nefs-i Levvâme; tâ ki özü nûrlu ve dirî, muhabbet ve merhametli, kûn kervanının kıtmiri ve Muhammedî biriyle dost ola, yol ola, yolcu ola, yoldaş ve hâldaş ola...

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ

"Ey imân edenler! ALLAH'dan korkun ve sadıklarla beraber olun." (Tevbe 9/119)
Sadık: sadakatı ve içten bağlılığı olan, ma'sum. Yalansız ve haramsız yaşayan. Özündeki Emânetullah'a (Ahdullaha) sadakat gösteren ehl-i hak ve ehli hayr olandır.
Sıddık: dostoğru (mübalağalı sadık) .

Yoldan önce yoldaş...

Hâlden önce hâldaş...

Evden önce komşu...

İsle gezen islenir, misle gezen mislenir ve pisle gezen de pislenir...

Bana bir şey olmaz diyen bir gün acı bir şekilde yanıldığını anlar...

İnsan nefsi hiç yaşlanmaz, emelleri bitip tükenmez ve lâf - söz de anlamaz...

60 yaşında bir insan nefsi, bir saniyede 18 yaşına inip sahibini kaydırır ve yere indiriverir...

Onun içindir ki her yaşın bir cemâatı vardır.

5 yaşında oyun çocukları,

10 yaşında okul çocukları,

20 de delikanlı gençler,

40'ında dengi dengine...

Yaşlar karışırsa işler de karışır:

"Ehl-i keyfe keyf verir kahvenin kaynaması,
Eşeği yoldan çıkarar sıpanın oynaması " denilmiştir.

Bugünkü nesil:

"üzüm üzüme baka baka kararır" hesabı, kötü örnek ve kötü arkadaştan kendi organlarını yiyen kudurmuş bir canavar gibi birbirini azdırıyor ve inliyor...

Bunun farkına varanlar ise yangından kurtulmak için su diye asit gölüne atlayan zavallılara benziyor...

Tevhid tüccarlarının, cem' canbazlarının, uyuyan veya sarhoşların ağlarına takılıyor...

Bâtıla (boş, beyhude, yalan, çürük) boyun eğip şeytânın şerrini işleyenlerden uzak durmakla ilgili pek çok âyetlerle örnek ve anlatımlar vardır:

وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ لَا نَبْتَغِي الْجَاهِلِينَ

"Onlar, boş söz işittikleri zaman ondan yüz çevirirler ve: "Bizim işlerimiz bize, sizin işleriniz size, size selâm olsun. Biz, (kendini bilmez) câhilleri aramayız (arkadaş edinmek istemeyiz.) " (Kasas 28/55)

Buradaki selâm, ayrılma ve vedâ anlamındadır.